I had the fokking worst day of my life!!!!!!

Arg en sá dagur og ekki er hann búinn enn... Well þetta byrjaði allt með því að allt varð rafmagnslaust hér á svæðinu rétt fyrir hádegi og stóð það í 2 tíma. Allt í góðu með það svo sem nema þegar þetta gerist þá ætlar mar alltaf að fara að vera duglegur eins og að þvo þvott, setja í þurrkarann, elda sér eitthvað gott og so on. En nauts það var ekki hægt. Þannig að það var bara laf til 1 þar til verkefnatími byrjaði hjá mér og fórum við yfir dæmi í reikningshaldi upp á gamla mátann, þ.e. á töflu og nemendur með blað og blýant (allavega þeir sem ekki áttu batterí eftir á tölvunum sínum, það var smá á minni hehe). Svo loks kom rafmagnið þegar við vorum nýbyrjuð og kennslan gat farið fram á eðlilegan máta þar eftir.

Well ok. Þegar krakkarnir komu úr skólanum ætluðum við að gera okkur glaðan dag og kíkja í Borgó. Málið var að kettirnir okkar áttu að fara í góðu "sveitina" í dag (brillíant sveitabær austur í landi). Þannig að við rogumst út í bíl með kettina, ég með fressinn og Berglind með læðukvikindið (dýralæknirinn var sem sagt að bíða eftir okkur á þessum tímapunkti þar sem hann var að fara í annað verk). Þegar við erum komin að bílnum hvað þá??? já hvað haldiði? helvvv læðan klóraði Berglindi til blóðs og stökk í burtu og undir næsta bíl. Mér tókst í snarræði mínu að garga smá (já bara smá miðað við hvað kom á eftir) , skipa Berglindi inn í bíl og henti því næst fressinum í hana og lokaði hurðinni. Ég og Frímann fórum því næst í eltingaleik við læðutussuna sem gerði það að leik sínum að hoppa undan einum bíl til annars. Hún komst undir gám þar sem ég grýtti (já þarna var ég orðin ansi vond) hana með steinum til að reyna að ná henni undan. Loks sá hún að sér og stökk undan og ég flaug yfir hana (sbr. Amerískur fótbolti) og lenti á hnjánum í mölinni. Fingurgómarnir rétt sleiktu á henni feldinn. Djöööö við hlupum á eftir henni niður á stóra bílaplan og þar hélt áfram sami leikur. Hún á milli bíla. Þegar við gáfumst upp og vorum að labba til baka haldiði ekki að kvikindið hafi stökkið fyrir okkur og lagst á götuna til að sýna sig en um leið og við nálguðumst þá stökk hún undir næsta bíl. Þarna var ég orðin argandi æf og ákvað að fara heim og bíða bráðarinnar þar. Glugginn var opnaður og við biðum heima í hátt í klukkutíma og að sjálfsögðu lét hún ekki sjá sig. Ég gafst algjörlega upp á endanum og lallaði mér út í bíl (FURIOUS), til að fara með EINN kött í "sveitina" (hinn varð bara að bíða betri tíma þar sem dýralæknirinn var að bíða eftir okkur).

Og þar sem skapið var ekki upp á marga fiska þá brunaði ég af stað alveg hvæsandi. Við vorum alveg að koma að þjóðveginum þegar ÞAÐ gerðist, já ÞAÐ. Helv.... fressinn hékk í aftursætinu skíthræddur eftir að hafa hangið í bílnum ansi lengi að honum fannst greinilega þar sem hann gerði sér lítið fyrir og meig já hann MEIG yfir bakið á sætinu þar sem hann hékk á milli krakkanna. Þau görguðu og ég rétt náði að stoppa bílinn til að snú mér við og já lemja kvikindið öskrandi á hann að hætta að míga. En hlýddi hann, NEI þótt ég væri að berja hann þá hékk hann sem fastast og meig og meig og allt lak niður á milli sætanna (sem betur fer eru bara 2 sæti afturí hjá mér þannig að enginn mun þurfa að sitja í þessu). Á þessum tímapunkti var ég orðin argandi, sjóðandi, bandbrjál, snælduvitlaus (ok þeir sem þekkja mig og hafa séð mig virkilega reiða geta margfaldað með 10 eða jafnvel 100) gargandi úr mér líftóruna og með því tætti ég af stað út á þjóðveg. Þá fóru krakkarnir að arga (heyrðist ekki mikið í þeim fyrir arginu í mér) hvað væri ógeðsleg lykt þarna afturí og því fór ég að bisa við að opna topplúguna og halda áfram að pirrast. Á einhvern undarverðan hátt ákvað ég að líta á hraðamælinn og sá mér til furðu (eða ekki) að ég var að keyra allt of hratt og fór því að hægja á mér. OG FOKKING HVAÐ audda kemur lögguhelv... á móti mér og blikkar mig strax og setur svo bláu á. Þarna var mér allri lokið, kötturinn enn hangandi í sætinu, krakkarnir æpandi og ég að fá móðursýkiskast. Ákvað þó að stoppa bílinn og ræða við aumingja manninn sem var jú víst bara að vinna sína vinnu. Hann dró mig audda upp í bílinn til sín (hvað er annað hægt hahahahaha) og tilkynnti mér það að allt sem fram færi væri bæði tekið á hljóð og mynd. Ég reyndi eins og ég gat að fela mig bak við hauspúðann á milli þess að andvarpa eins og ég væri að gefa upp öndina. Hann skrifaði einhverja skýrslu og spurði mig svo hvort ég ætlaði að rengja hraðamælinguna.

RebZ: Hvað var ég á miklum hraða?
Mörgæsin: já gleymdi að tilkynna þér það en þú varst á 108.
RebZ: sjúkk (inni í sér) neinei ég ætla ekkert að rengja það.
Mörgæsin: Ég sá alveg að þú fórst hraðar en ég náði þér ekki fyrr.
REbZ: hehe gott á þig (inni í sér). Já ég var einmitt að hægja á mér þar sem ég fattaði hvað ég fór hratt......(engill).
Mörgæsin: Þú ætlar sem sagt ekki að rengja þetta.
RebZ: nibbbbbbb
Mörgæsin: ok sign-aðu hér
RebZ: No prob hómí
Mörgæs: "voða fallegt bros" og takk fyrir og farðu varlega.

Ég hljóp hlæjandi í bílinn minn aftur. Keyrði á 70 það sem eftir var leiðarinnar (right....) komst loks í Borgó og já hvað þá? Dýralæknirinn var EKKI heima. Ég neyddist því til að hafa köttinn í bílnum hjá mér í klukkara í viðbót á meðan ég sendi skottu í klippingu og náði í nýja, flotta dekkið mitt. Loks komst hann þó á endastöðina þessi elska :*

Komst loks heim, eldaði, hellti niður hrísgrjónum, sprengdi svo hrísgrjónapokann (óvart, var aðeins að klappa honum) og grjónin flæddu út um allt eldhús. Er að fá mér hvítt núna og það eina sem ég get gert er að óska mér að morgundagurinn verði ekki verri...... hamanaha

lovnoone